De eerste weken met de Canon EOS 5DS

21 jul

Na jaren gewerkt te hebben met de Canon EOS 5D en de 5D Mark II heb ik begin februari een pre-order ingegeven voor de nieuwe 5DS die in juni geleverd zou gaan worden. De 5DS is in grote lijnen een 5D MarkIII met een 50,6 MP sensor. Dit keer vond ik de verbeteringen tov. de Mark II wel de moeite waard en werd het tijd deze door te schuiven als back-up camera. Begin dit jaar had de 5DII er zo'n 180.000 slagen op zitten en de camera behoefde wat onderhoud. Inmiddels zijn de eerste opnames met de nieuwe 5DS gemaakt.

Canon 5Ds — Canon 5DS met 50.6 MP full frame sensor.

De nieuwe 5DS voelt direct vertrouwd en nagenoeg alle belangrijke functieknoppen zitten op dezelfde plek. In theorie kun je er direct mee aan de slag, maar toch is het een totaal andere camera. Zoals ik mijn manier van belichten moet aanpassen als ik met de 5DI werk in vergelijk met de 5DII (dwz. oppassen met de hoge lichten) zo moet ik ook nu weer opname techniek en nabewerking op elkaar aanpassen. En dat is even wennen totdat het een tweede natuur wordt. De verschillen tussen de beide camera's die direct opvallen zijn:

De bestanden:

bij gelijke 'ontwikkeling' komen de bestanden contrastrijker en harder over dan die van de MII. Het dynamisch bereik is groter en er is aanzienlijk meer informatie in de schaduwen. De schaduwen laten zich makkelijk oplichten met behoud van kwaliteit;
de ruis bij ISO 6400 is inderdaad vergelijkbaar met die van de 5DII. Dit komt overeen met hetgeen Canon heeft verklaard. Dat is belangrijk want meer pixels op een gelijkblijvend oppervlak zorgt doorgaans voor meer ruis. Met name de zogenaamde crop camera's (APS-C of DX bij Nikon) hebben hier last van. Op dit vlak wilde ik er niet op achteruit gaan en wat dat betreft heeft de camera geen nadelen. Dit gezegd hebbende, er zijn betere camera's op dit gebied zoals de 5DIII, 1DX en enkele modellen van Nikon, die op dit punt doorgaans beter scoren;
het oplossend vermogen is inderdaad fenominaal en de 'stofuitdrukking' is weergaloos. Ik heb met de camera een aantal portretten gemaakt in de studio en een oog op 100% vult nu de helft van het bewerkingsvenster op mijn beeldscherm en de detaillering en gradatie in tinten is ongekend (bij dit opnameformaat). Ook is de camera recentelijk ingezet voor een interieurfoto die vergroot moest worden tot een formaat van 4 bij 2,66 meter (zie foto TTV Heino onder aan de pagina: TTV Heino). De 17mm en 24 mm T/S objectieven van Canon zijn uitermate geschikt voor een dergelijke detailweergave.
verder komt de hoge resolutie van pas bij productfotografie waarbij de afbeeldings maatstaf met een T/S 45mm beperkt wordt door de grenzen aan de scherptediepte bij verlegging van het scherptevlak en er achteraf gecropt moet worden (inmiddels is dat geen probleem meer bij de nieuwe T/S 50 mm). Nu ben ik niet zo'n voorstander van 'croppen' maar in geval van deze foto van een IJsvogel, was het toch wel handig dat ik bij een 1.6 crop toch nog 19.6MP over had:

IJsvogel - Kingfisher — Op de pagina redactionele fotografie ziet u nog een foto van een IJsvogel, genomen in de Duursche Waarden aan de IJssel.

de hoge resolutie zorgt er ook voor dat kleine afwijkingen in scherpte goed zichtbaar worden. De product specialisten van CameraNu waarschuwden mij er ook voor. Blijkbaar kan dit echt een issue zijn want Canon heeft speciaal hiervoor het spiegelophangsysteem gewijzigd, een verstevigde bodemplaat toegepast en diverse vertragings instellingen toegevoegd tussen spiegelklap en sluiterbeweging (lastig trouwens om de Nederlandse benamingen te gebruiken:). Nu werk ik zowiezo al veel vanaf statief en bij interieurfotografie werk ik met de 2s zelfontspanner en live-view. Veder zorg ik er altijd voor, al vanaf het begin, voldoende sluitertijd te hebben om bewegingsonscherpte te voorkomen. Dus ruim 1 gedeeld door de brandpuntsafstand of bij voorkeur twee keer die waarde (en natuurlijk goed stilhouden). Ik heb dan ook geen verschil gemerkt met het werken met de 5DII.

De body

Je moet even door de instellingen heen voordat de uitgangsinstellingen weer zo staan als de andere body. Dan kun je immers gewoon verder zoals je gewend bent. Het is even wennen dat een aantal instellings 'knoppen' verplaatst zijn. Zo zit de live view instelling nu rechts van de zoeker ipv. links en is de inzoom knop verplaatst van rechtboven naar links. Dit went echter snel. De scherptediepte knop bij de objectiefvatting is ook verplaatst naar rechts en dat vind ik lastig. Per slot van rekening zat die al vanaf de EOS 650/620 linksonder. Nu heb je rechts een vinger over maar het zal even duren voordat dat 'in het systeem' zit. Ook is het nog even wennen om dmv. het tegelijkertijd indrukken van knoppen de autofocus velden te selecteren. Nu liep de 5DII op dat gebied wel erg achter want het autofocussysteem was voor zover ik kan zien hetzelfde als de vintage MI. Overigens heb ik nog geen actie gefotografeerd met de nieuwe camera.

Verder eigenlijk alleen maar voordelen:

de zoeker geeft nu 100% weer ipv de 98% van de MII. Ook kun je een raster op je matglas laten projecteren, vergelijkbaar met live view waardoor de compositie bepaling bij het fotograferen uit de hand makkelijker wordt.
de battery grip sluit beter aan op de body. (ben benieuwd of deze grip wel 5 jaar mee gaat...)
de camera heeft een ingebouwde electronische waterpas, handig als ik door hoge plaatsing de waterpas van de statiefkop niet kan zien. Helaas geven ze niet 100% hetzelfde weer, dus als het er op aankomt, goed door de zoeker kijken naar de verticale lijnen. Een waterpas is cruciaal bij vastgoed en interieurfotografie.
de camera is aanzienlijk stiller dan bij de voorgaande versies en dat kan handig zijn. Een mooi geluid vind ik het echter niet. Veel te electronisch naar mijn smaak. Wat dat betreft klinkt de fijnmechanica van de originele 5D (zie foto onderaan dit artikel), beter.
het LCD scherm is verbeterd en de scherpte laat zich hier beter op controleren.
de camera gebruikt dezelfde accu's als de 5DII (de 5DI niet), maar ik heb wel het idee dat hij meer stroom verbruikt. Ze schuiven er ook vanaf de zijkant in en dat is aanzienlijk handiger bij het werken vanaf statief.

Canon Eos 5DII

Canon 5DII met 21.1 MP full frame sensor met ruim 200.000 'actuations', hier afgebeeld met de wireless file transmitter.

De baanbrekende Canon EOS 5DII, een bijzonder veelzijdig werkpaard die STUDIOVHF nog jaren zal blijven dienen als 2e body en back-up camera. Helaas werkt de 5DS met een andere Wireless File Transmitter, en gezien de investering werken we voorlopig bekabeld. (Dat is zowiezo aanzienlijk sneller, dus wellicht blijft dat wel zo.)

10 jaar Canon EOS 5d

Canon EOS 5D mark 1 — De eerste Canon 5D met 12.8 MP full frame sensor met ongeveer 100.000 'actuations' en een spiegelsysteem dat onder garantie vervangen is. Gekocht bij ApertureUK in London (een bezoekje waard).

In mei 2015 vierde Canon het 10 jarig jubileum van de 5D serie. De komst van de 5D betekende voor mij een hernieuwde interesse in het vak. Een fullframe sensor en zoeker betekende dat 24mm weer net zo 24 was als bij mijn oude vertrouwde Canon EOS 620. Ook gaf de sensor voldoende informatie om informatie in de schaduwen en de hoge lichten terug te halen in het RAW bestand. Dit dan in vergelijk tot de digitale camera's tot dan toe, zoals de 300D en de 400d die ik ook gehad heb. Met name de zwart-wit files hebben een mooie ragscherpe 'korrel' met een beetje een analoge feel. De fenominale resolutie van de 5DS ten spijt, de 5DI liet al erg mooie vergrotingen toe zoals de 90/135 DiBond print van deze foto die in de oude studio hing:

Ook hebben we een mooie serie foto's verkocht op 150/220 DiBond, waarvan hier een voorbeeld:

Voor de liefhebbers volgt hier nog een film over het 10 jarig jubileum van de Canon EOS 5D serie. Het gesproken woord is in het Japans, maar er is wel Engelse ondertiteling (als je snel kunt lezen😀):

Meer blogs