(for the English version try google translate by clicking here or read the blog on the photographerstirling site with same subject but different content)

5, 15 of 25?

Vandaag de 16e december 2024 is het precies 15 jaar geleden dat STUDIOVHF, onder de naam Vincent Hartman Fotografie werd geregistreerd bij de Kamer van Koophandel!

‘Time flies when you’re having fun’ zeggen ze wel eens en fun was het zeker, maar uiteraard was het ook niet altijd even makkelijk. Na de eerste 5 jaar werd STUDIOVHF als handelsnaam toegevoegd en werden de websites voor particuliere fotografie en zakelijke fotografie opgesplitst. Eind 2019 is de website vincenthartmanfotografie vervallen, omdat ik op de zoekterm ‘Vincent Hartman’ wilde dat STUDIOVHF gevonden werd en niet de particuliere site. Op een gegeven moment moet je doorpakken en wat dat betreft kan ik me de opmerking van Esther Jonge Poerink van het toenmalig recamebureau FennArt uit Steenwijk nog goed herinneren. Zij had de STUDIOVHF website gevonden toen ze hulp zocht op het gebied van bedrijfsfotografie en studio-productfotografie. Een aantal contactmomenten later zei ze dat ze de vincenthartmanfotografie.nl site had gezien toen ze de site voor zakelijke fotografie zocht, door op mijn persoonlijke naam te zoeken en als dat de allereerste keer gebeurd zou zijn geweest, het contact niet zou zijn ontstaan. Soms heb je een zetje nodig!

15 jaar STUDIOVHF

OK, die 15 is nu wel duidelijk, maar wellicht denk je nu: waarom staat die 5 en die 25 nu in de subtitel? Nou, we zijn nu alweer 5 jaar terug in Heino na ons uitstapje naar Schotland. En wat die 25 betreft: Dit jaar is het alweer 25 jaar geleden dat ik begon met het heen en weer pendelen tussen Nederland en het Verenigd Koninkrijk. De getallen vlogen me de afgelopen tijd door het hoofd, want eigenlijk bestaat STUDIOVHF als handelsnaam pas 10 jaar, en heb ik de eerste 4 jaar registratie van VincentHartmanFotografie in Zwolle, niet meegeteld, want dan zou het 19 jaar zijn. Website PhotographerStirling.co.uk bestaat al weer 7 jaar en website STUDIOETF voor bruidsfotografie alweer 3 jaar. Kun je het nog volgen? Ik ook niet!🤣

Timeline:

• Eerste inschrijving KvK: 1990 -1994;

• Vincent Hartman Fotografie toegevoegd als handelsnaam aan VDFP BV op 16 december 2009;

• STUDIOVHF toegevoegd als handelsnaam en website live sinds februari 2014;

• photographerstirling.co.uk toegevoegd en website live sinds januari 2018;

• vincenthartmanfotografie.nl als live website uit de lucht eind 2019 en STUDIOVHF verder als eenmanszaak;

• studioetf.com live sinds december 2021.

De toenmalige studio:

Fotoacademie

In zowel het jaar voorafgaand, als in het eerste volledige boekjaar heb ik de opleiding ‘creatief vakfotograaf reclame, concept klant’, gevolgd aan de Fotoacademie in Groningen. Die bestond toen nog (net als Hyves overigens 😅). Op basis van het portfolio en een paar toetsen mocht ik het eerste jaar overslaan. Ik had destijds het idee dat de fotovakschool in Apeldoorn wat technischer en meer vakgericht was en de fotoacademie wat creatiever. Die techniek is voor mij relatief simpel, maar ik vond dat het wat minder tastbare en creatieve deel van het vak wel wat aandacht behoefde.

Wat me qua techniek is bijgebleven, is het gebruik van de technische camera. Dat is zo’n ouderwets uitziend, groot apparaat, met een balg tussen lens en film/sensor die alle kanten op kan bewegen. Als fotograaf bekijk je het matglas met een doek over je hoofd, als je in een lichte ruimte staat. Een van de opdrachten in de studio aldaar was het fotograferen van een kubus zonder zijwanden en het geheel zo in te stellen dat het achterste vierkant precies in het midden stond van het voorste vierkant. Dat soort opdrachten gingen mij soepel af, evenals het experimenteren met het verleggen van het scherpte vlak (Scheimpflug). Het gebruik van de huidige tilt- en shiftobjectieven bij interieur, architectuur en productfotografie heeft daar zijn oorsprong. Verder werd er veel aandacht gegeven aan het verhaal achter de foto, wat de foto overbrengt en in hoeverre dat aansloot bij de opdracht. Dit is een belangrijk onderdeel van reclame- en bedrijfsfotografie.

Verder kwam ik onderstaande foto’s nog tegen die ik vandaag de dag nog steeds mooi vind, ondanks of dankzij het feit dat ik me wéér niet volledig aan de opdracht had gehouden. Een beetje control pakken mocht namelijk niet in dit creatieve proces:

Een paar foto’s uit het eerste jaar

Het besluit om een blogje te schrijven over 15 jaar STUDIOVHF, is één ding, maar ‘even’ terug de bestanden in, om te kijken wat ik in dat eerste officiële fulltime jaar gefotografeerd heb is wat anders. Gelukkig ben ik dit jaar iets vroeger begonnen met het eindejaars blogje, want het kost even tijd om door al die foto’s bladeren! Gelukkig heb ik door de jaren heen m’n Lightroom Catalogi en RAW bestanden altijd goed gekoppeld, opgeslagen en geback-upped (met hulp van Digiworks 😀 natuurlijk) en dan voel je hem al aankomen… : “waarom heb ik dat toen zó gedaan?, dat ik dat toen niet gezien heb… die kleurtemperatuur kan wel wat anders..” etc.etc.

Dus even een paar oude foto’s bij elkaar rapen was weer een aantal uurtjes editen, editen, editen! Ik heb me dus maar beperkt tot het eerste jaar en heb de meeste particuliere shoots maar buiten beschouwing gelaten, muv. een paar foto’s verderop in deze blog.

Zoals zovaak bij start-ups, komen de eerste opdrachten vanuit het eigen netwerk. Daarna moet werving vooral komen uit reclame, publiciteit en digitale marketing. Qua netwerk kon ik putten uit Zwolle, Heino en later ook Raalte en de rest van Salland. Ook kwamen er al opdrachten via het oude zakelijke netwerk vanuit heel Nederland en natuurlijk Engeland. Een aantal reclamefoto’s gemaakt in zowel Zwolle als London in 2012 en 2013 staan nu nog steeds in het portfoliio.

In het Sallandse had ik het geluk al vroeg te mogen bijdragen aan de eerste uitgaven van Hoezo?Heino en de Roalter Wind. Verder is het zo dat als je in deze ‘ons kent ons’ cultuur een beetje lawaai maakt, je al gauw veel mensen bereikt. En tot de dag van vandaag werkt dat nog steeds en ondersteunen we diverse lokale initiatieven.

Hier nog wat foto’s uit het eerste jaar die ik tegenkwam en die verder nooit op mijn websites gepubliceerd zijn:

Van het een komt het ander en voor je het weet ben je dagen druk met vrijwiligerswerk door het fotograferen van lokale initiatieven. Een aantal daarvan willen ‘we’ hier nog even vermelden:

Het grappige is dat ik op een gegeven moment in de gaten kreeg dat deze naamsbekendheid ook opdrachten opleverde, met name dan voor particuliere fotografie. Nu we dat niet meer doen, vervalt dat, maar we blijven toch enkele lokale initiatieven ondersteunen om ons steentje bij te dragen aan de gemeenschap. De Heinoers hebben deze blauwvinger goed opgevoed!

All time favourites

Het eerste volledige jaar heeft ook een aantal, wat ik noem ‘all time favourites’ opgeleverd. De foto hieronder bijvoorbeeld heb ik gemaakt voor een aantal eigen commerciële uitingen zoals advertenties in ‘Het Weekblad voor Salland’. Dat soort dingen deden we toen nog. Later heeft de foto nog jaren dienst gedaan op het welkomstbord met aankondigingen, als je Heino binnen reed. Nu prijkt daar een prachtig schilderij van José Reuvekamp.

En we hadden ook de eer een aantal bruidsreportages te mogen doen en onderstaande foto’s vallen wat mij betreft onder the ‘all time favourites’!

1. De eerste foto is genomen in ’t Hofje van Buisman, onderdeel van Reimink in Lemelerveld. Tijdens de trouwceremonie van Inge en Ronald-Jan werden de trouwringen gebracht door een heuse adelaar die van boven naast het orgel naar beneden vloog alwaar de zoon het lef had deze in ontvangst te nemen. En zo’n foto moet in één keer goed! Voor de liefhebbers: opname met 24mm, van te voren het scherstelpunt bepaald en vastgezet, indirect geflitst via het witte plafond met de maximale flitsynchronisate van 1/200s, f 5.6 bij iso 800. Met de apparatuur van tegenwoordig zou dit waarschijnlijk makkelijker kunnen, maar de technische beperking van toen heeft wel mooie bewegingsonscherpte opgeleverd! Of ik het nu anders zou doen? Wellicht, maar ik ben nu in de luxe positie dat je bij zakelijke fotografie het gewoon allebei kan doen en dan kies je later de beste. Bij een bruidsreportage moet alles in één keer goed.

2. De tweede foto is genomen vlak voor de ceremonie van Michaela en John op de fantastische locatie ss Rotterdam. We hadden al diverse foto’s op het schip gemaakt en waren op de terugweg van de boeg naar de ceremonieruimte achterop het schip toen ik zag wat de windvlaag deed met de sjaal en jurk van de bruid. We besloten toch nog even 5 minuten te nemen, om te kijken of dit nog een keer ging gebeuren en waarempel. toen ik klaar lag, kwam die!

3. De derde foto is genomen tijdens de bruiloft van Nicole en John, nu 14 jaar geleden. Het is typisch zo’n stel waar ik dankbaar voor ben dat ik de eer had, hun dag vast te mogen leggen. Helaas heeft het gezin, 12 jaar later, afscheid van Nicole moeten nemen. Ik heb er over getwijfeld om deze foto op te nemen, want dan hoef ik dit trieste moment immers niet te bespreken. Sommige stellen zie je na het afleveren van het trouwalbum nooit weer, andere met enige regelmaat, maar afscheidsfotografie is niet iets waar ik rekening mee hou. Wat ongetwijfeld een rol speelt om deze foto op te nemen is het feit dat ik bruidegom John onlangs nog om advies heb gevraagd voor een locatie voor een shoot. Hij heeft namelijk iets met zand…

Zand, zand, zand, ja het gaat overal zitten en ik hoefde niet eens te springen! Van de foto’s hieronder is de linker in juni 2010 genomen. De rechter in oktober 2024 ter gelegenheid van het 25 jarige huwelijk van de ouders. De eerste foto is min of meer door een samenloop van toevalligheden ontstaan. Als er dan 14 jaar later het bijzonder goede idee komt om deze foto nog eens te maken met de huidige samenstelling van het gezin, wordt het iets lastiger. Bruidegom John bracht uitkomst en met het weer hadden we enorm mazzel!

STUDIOVHF 2024

En met die foto springen we 2024 in! After all, dit is ook een beetje een eindejaarsblog, dus het wordt tijd voor een terugblik op het afgelopen jaar. Het was een jaar dat een aanzienlijke verbetering liet zien in het aantal opdrachten tov 2023. Er is veel veranderd sinds de start 15 jaar geleden, maar het is ook interessant te zien hoe het allemaal met elkaar verbonden is, waarover later meer.

Al 15 jaar fotograaf voor internationale, nationale en lokale merken:

Het gros van de fotografie opdrachten in het afgelopen jaar laten zich samenvatten als bedrijfsfotografie. Hier wat voorbeelden:

Naast bedrijfsfotografie en vele zakelijke portretten, hebben we weer een groot aantal interieurs mogen vastleggen. Het gaat dan met name om retail interieurs, kantoor en publieke ruimtes in opdracht van grote merken als Wibra en Ralph Lauren evenals projecten van lokale interieurbouwers als Aart Camperinbouw en een aantal Britse interieurbouwers. Deze opdrachten brachten ons van Namur tot Glasgow, Kopenhagen tot Southampton en zo’n beetje alles wat er tussenin zit en daar houden we van!

Een paar interieurfoto’s:

25 jaar NL <-> UK

Toen ik begin oktober weer de eer had een aantal intereur en portret opdrachten te mogen doen in Engeland en Schotland realiseerde ik me dat dit ‘avontuur’ gelinkt is aan contacten die vanaf 1999 zijn opgebouwd, nu inmiddels 25 jaar geleden dus! Nu ben ik meer een type die continue vooruit kijkt in plaats van achterom, maar nu stond er een afspraak gepland die me deed herinneren aan een ontmoeting jááren geleden die ik nooit meer vergeet. En natuurlijk heeft dat wat te maken met what I call, ‘Proper Cars’:

Product en kledingfotografie

(☝️foto’s van ingescande negatieven via de Kodak Picture CD, dat kon toen via de Tesco)

Ik was destijds getipt dat Dale Office Interiors in Sheffield misschien een potentiële dealer voor de BMA Axia bureau stoelen (made in Zwolle) zou kunnen zijn. Vanwege de introductie van een van mijn contacten down South, wilde de eigenaar me wel ontmoeten. Dus op naar Sheffield!. Dale Office Interiors was toen een van de grotere spelers op het gebied van kantoorinrichting in (South) Yorkshire.

Vanaf het begin van de ontmoeting was het duidelijk dat hij er eigenlijk niks in zag en ik had de indruk dat hij me meer uit beleefdheid ontving, vanwege de aanbeveling van ons gezamlijke contact, dan dat er ook maar enige interesse was. Hij zat tegenover me aan een enorm grote en lange houten vergadertafel middenin de showroom en zei nauwelijks wat. Zelfs voor Britse begrippen was dat een ouderwetse vergader tafel. Ik moest ff terug naar een van de eerste lesjes in de sales: beetje sfeer scheppen en vervolgens open vragen stellen en daarna je mond houden. Moeizaam kwam het gesprek een beetje op gang. Maar eigenlijk hadden we allebei een beetje last van een vooringenomen mening: dat er nauwelijks markt zou zijn voor een dure ergonomische bureaustoel in dit gebied wat bekend staat om zijn voormalige staalindustrie en mijnbouw.

Afijn, ik heb hem gevraagd wat voor hem de belangrijkste produktlijnen zijn en vroeg vervolgens of hij mij een rondleiding wilde geven door zijn pand. Toen kwam hij eindelijk een beetje los. Toen ik in de gangen foto’s en tekeningen tegenkwam van klassieke Land Rovers en daarop door begon te vragen was het ijs gebroken. Het ging daarna alleen maar over Land Rovers! Hij zei tegen me dat hij het al raar vond dat ik niet in een BMW of Mercedes kwam voorrijden zoals al die andere ‘continental salesman’’😅!

Vervolgens vroeg hij me of ik verder nog afspraken had die middag. Nou die had ik niet en hij nodigde me uit om samen een mooie route te rijden. Dus ik dacht dat ik wel achter hem aan zou moeten rijden, maar nee, hij ging naast mij zitten en gaf aan waar we heen moesten. Het was een mooie zonnige middag en ik doe niets liever dan een beetje rondrijden in het Britse ‘platte’ land met een Land Rover, dus ik dacht, we zien het wel! We reden uiteindelijk de old Roman road ‘Stanage Edge’ in het Peak District. Het is een wettelijk een openbare weg, dus ‘greenlanen’ was hier gewoon toegestaan. Nu dacht ik wel wat gewend te zijn qua off-roaden, maar dit was net even een niveautje hoger en al helemaal als je dat in de auto van de zaak doet, die verder volledig standaard uitgevoerd was. Op een gegeven moment moest hij voor mij uitlopen om me stuur aanwijzingen te geven zodat ik over stenen en rotsblokken kon kruipen (1e versnelling, lage giering) zonder een bumber of spatbord te verliezen. (hier heb je een beetje een idee, hoe die route er uit zag: Peak District Green Laning - Stanage, leg dat maar eens uit op de zaak🤔) Het is allemaal goed gegaan en we hebben een geweldige middag gehad.

Zaken gedaan, hebben we nooit.

Even fast forward tot 2024! Een contact van mij in Schotland vertelde dat ze Dale Office Interiors hadden overgenomen en vroeg of ik van hun locatie in Chesterfield interieurfoto’s wilde nemen evenals portretten van het personeel aldaar. Per slot van rekening was dat toch maar op korte afstand van de ferry? Een bijzonder moment!

Dale Office Interiors levert nog steeds kantoormeubilair, maar het bedrijf was omgebogen naar een Design & Build company, die het volledige interieur ontwerp, de interieurbouw en de inrichting ter hand neemt. De foto’s hier onder laten zien wat ze kunnen met een relatief saai pand op een industrieterrein:

Ook hebben we weer een interessante variëteit aan product- en kledingshoots gehad:

De markt voor Fotografie

Door even aandacht te besteden aan het 15 jarig jubileum in dit blogje, ga je automatisch even terug kijjken, Hoe dit allemaal zo gekomen is en of daar wellicht lessen uit te leren zijn. Ik moet zeggen, dat blijft lastig!

Toen ik destijds op Windesheim marketing studeerde en meer tijd doorbracht achter de camera en in de doka, vroeg ik mij af of ik misschien niet op de verkeerde opleiding zat. Destijds zat er in het gebouw Van Heutz Kazerne in Kampen een goed aangeschreven fotografie opleiding die onderdeel was van wat nu Artez heet. Wellicht moest ik switchen? Ik heb toen een gedeelte van het vakkenpakket dat ik toen had, aangewend om de markt van de fotografie te onderzoeken. Ik weet het niet precies meer, maar ik geloof dat er destijds zo’n 3500 fotografie bedrijven stonden ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. Met een inschatting van de gemiddelde omzet en inkomen van de ondernemers vond ik het toen verstandiger om door te leren op Windesheim en later wel verder te zien. Een soort van argumenten zoeken ter bevestiging van de conclusie die je eigenlijk al getrokken had, zeg maar… (volgens Dorien ben ik daar goed in).

Onlangs las ik in een publikatie van de DuPho dat er in 2023 blijkbaar 42.436 fotografen stonden ingeschreven bij de KvK. De markt voor de fotografie moet dan wel booming zijn toch? Of is het zoals een potentiële klant laatst tegen mij zei: “er zijn net zoveel fotografen als lantarenpalen, ik kan door de bomen het bos niet zien!” Het is inderdaad een komen en gaan van collega’s en ik schat in dat als ik nu weer een inschatting zou moeten maken van de gemiddelde omzet/inkomen per inschrijving dat het er niet beter op geworden is. Maar mocht je er over denken om als fotograaf te beginnen, laat dat geen reden zijn om het niet te doen. Gewoon je gevoel volgen, dag en nacht werken, ‘dom deur doen’ en uiteindelijk kom je bovendrijven. Achteraf ‘kuj een koe in de kont kiek’n’ zeggen ze toch? Of een wat meer geciviliseerde versie daarvan: Stay Hungry Stay Foolish (toespraak van Steve jobs aan Stanford University Graduates, het luisteren waard)!

Anyway, na het dipje in 2023 was het aantal en de kwaliteit van de opdrachten voor STUDIOVHF dit jaar weer prima en ik ga ervan uit dat dat doorzet.

Trees For Life & The Future Forest Company

Allereerst dankjewel als jij als lezer tot hier gekomen bent, respect!

Nu denk je misschien: waar blijft dat feestje? Nou helemaal uitsluiten doen we het niet, maar eerlijk gezegd behoefde mijn ego helemaal geen boost. Allemaal prima op peil zo! Het geld, wat het niet houden van een feestje uitspaard, zou natuurlijk ook mooi naar nieuwe RF lenzen kunnen toch? (even afgezien van de leveringsproblemen van Canon). Investeren in apparatuur en marketing moet zo wie zo en is toch wel, min of meer, een doorlopend gebeuren. Veel belangrijker vond ik het nù verder te gaan met duurzaam investeren zoals het updaten van ons stukje bos bij Trees For Life. Na de laatste donatie vanuit Heino stond deze op 75 bomen. Dus we hebben 25 bomen extra geplant en nu hebben we dus 100 bomen in het STUDIOVHF bosje.

Ook hebben we het sluimerende idee om bij te dragen aan het bomenplant programma van The Future Forest Company in ons favoriete wandel gebied Dumyat en Menstrie Glen weer opgepakt. Dit was destijds onze ‘local hill’ en we keken vanuit ons huis uit naar deze heuvels die onderdeel uitmaken van de zogenaamde Ochil Hills (wij Flatlanders noemen het bergen 😅). Ik ben in de gelukkige omstandigheid dat ik daar nog steeds regelmatig kan wandelen en ook begint het vastleggen van de Dumyat Hill Race, georganiseerd door Stirling University, een traditie te worden. Geen hapje/drankje, of een kleiner groepje levert ook zo 100 bomen op, dus dat hebben we maar gedaan!

Zelf bijdragen?

Dat kan ! Voor omgerekend € 7,20 plant je al een boom. Een betere manier om STUDIOVHF te feliciteren is er toch niet? Go for it:

En uiteraad, hartelijk dank aan jullie allemaal dat ik kan doen wat ik het liefste doe!

Op naar de volgende 15 jaar!